Dengan nama Allah yang Maha Pemurah lagi
Maha Penyayang
PELAJARAN 20 UNGKAPAN ADVERBIAL
1) Adverba ialah perkataan yang menerangkan suatu kata kerja,
adjektif atau adverba yang lain. Contohnya cepat, perlahan, kuat, dahsyat, mengejutkan,
dsb.
2)
Dalam tatabahasa Arab tradisional, terdapat banyak jenis ungkapan
adverbial, seperti yang dapat dilihat di bawah. Hujung kes sesuatu kata
nama dalam ungkapan adverbial akan berubah bergantung kepada jenis ungkapan
adverbial.
3) Akusatif
serumpun, مَفْعُوْلٌ مُطْلَقٌ (
maf’ulun mutlaq )
i.
Akusatif serumpun digunakan
untuk menambah penekanan dengan menggunakan kata nama perbuatan, إِسْمٌ اَلْمَصْدَرُ ( ism almasdar ), yang diterbitkan dari kata
kerja utama atau predikat yang ia bergantung kepada.
ii.
Kedua-dua akusatif
dan kata kerja akan bergema secara fonetik kerana mereka berkongsi dasar yang
sama.
iii.
Dalam peranan
sintaksis ini, kata nama akan berada dalam kes akusatif, مَنْصُوْبٌ ( manṣub ).
iv.
Contohnya dalam ayat
al- Quran إِذَا
رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ( iza rujjati l-ardhu rajjan) yang
bermaksud ‘ apabila bumi digoncang (rujjati ) dengan goncangan ( rajjan ) ’, kata
nama perbuatan رَجًّا ( rajjan ) ialah
akusatif serumpun untuk kata kerja رُجَّتِ ( rujjati ) .
4) Akusatif
tujuan,
مَفْعُوْلٌ
لِأَجْلِهٍ ( maf’ulun li-ajlih )
i.
Akusatif tujuan
digunakan untuk menentukan tujuan, motif atau sebab di sebalik sesuatu tindakan.
ii.
Kata nama yang tidak
khusus dalam ungkapan ini akan berada dalam kes akusatif, مَنْصُوْبٌ ( manṣub ).
iii.
Dalam أَصَبِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَالْمَوْتِ يَجْعَلُونَ
(yaj’aluuna asaabi’ahum fii aazaanihim minas sawaa’iqi hazara
l-mauti), yang
bermaksud ‘ mereka menyumbat jari mereka kedalam telinga mereka ( kerana
mendengar) petir oleh
sebab takut akan kematian ‘ , حَذَرَ ( hazara ), ‘takut’ ialah akusatif tujuan. Takut adalah sebab mereka
menyumbat jari mereka kedalam telinga mereka.
5) Objek
komitatif, مَفْعُوْلٌ مَعَهٌ ( maf’ulun maʿahu )
i.
Objek komitatif ialah
kata nama yang berada dalam kes akusatif, مَنْصُوْبٌ ( manṣub ) dan ianya mengikuti penggunaan
komitatif harf وَ ( wa
)
yang
bermaksud "dengan" .
ii.
Dalam ) فَأَجْمِعُوْا أَمْرَكُمْ وَشُرَكَاءَكُمْfa-ajmi’uu
amrakum washurakaa-akum ) yang bermaksud ‘maka
anda menyelesaikan rancangan anda dengan rakan-rakan anda’, شُرَكَاءَ (shurakaa-a ), ‘rakan-rakan’
ialah objek komitatif.
6)
Adverba masa atau tempat , مَفْعُوْلٌ فِهٍ ( maf’ulun fihi ),
i.
Adverba masa atau tempat
juga
dikenali sebagai ظَرْفٌ ( zorf ) dan ianya menunjukkan masa atau tempat berlakunya sesuatu
perbuatan.
ii.
Adverba masa atau tempat
berada
dalam kes akusatif, مَنْصُوْبٌ (manṣub ).
iii.
Dalam رَجَعْتُ لَيْلاً (
raja’tu lailan ) yang bermaksud ‘ saya telah kembali pada waktu
malam’, لَيْلاً ( lailan ), ‘pada
waktu malam’ ialah adverba masa.
7)
Akusatif keadaan , حَالٌ ( hal
)
i.
Akusatif keadaan menerangkan
keadaan dimana sesuatu tindakan berlaku ( menjawab soalan bagaimana ).
ii.
Akusatif keadaan akan
berada dalam kes akusatif, مَنْصُوْبٌ ( manṣub ).
iii.
Biasanya akusatif keadaan
ialah suatu kata terbitan yang berasal daripada kata kerja. Walau bagaimana pun , kata
nama lain boleh juga digunakan.
iv.
Dalam دَخَلَ
الطَّالِبُ الْفَصْلَ ضَاحِكًا (
dakhala l-talibu l-fasla dhahikan ), yang bermaksud ‘pelajar
itu memasuki kelas dalam keadaan ketawa’ , ضَاحِكًا (dhahikan
), ‘ketawa’ ialah akusatif keadaan.
8) Hubungan spesifikasi , تَمْيِيْزٌ ( tamyiz )
i.
Kata nama dalam hubungan
spesifikasi berada dalam kes akusatif, مَنْصُوْبٌ ( manṣub ) dan ianya digunakan untuk menyatakan dengan khusus
keamatan atau tahap kata utama.
ii.
Dalam شَرِبْتُ
لِتْرًا عَصِيْرًا
(
sharibtu litran ‘asiran ), yang bermaksud ‘ saya telah minum seliter jus’,
عَصِيْرًا (asiran ), ‘jus’ ialah akusatif spesifikasi.
Ia mengkususkan perbuatan subjek dan menyempurnakan maksud tanpa sebarang keraguan
iaitu saya telah minum seliter ‘jus’ dan bukannya kopi atau susu.
No comments:
Post a Comment